interview met VolksRep. Donetsk hoofd: zijn ervaring en waar de strijd voor is

Lees het interview van de DPR leider Alexander Zakharchenko (origineel Engels: novorossia.today.)

Vertaling

Aleksandr Zakharchenko – Over liefde, dood, oorlog en leven
op: 16 Juni, 2015
Exclusief interview met het hoofd van de Volksrepubliek Donetsk voor “Ukraina.ru” internet hulpbron.

~

– Hoe is de oorlog te beginnen voor u?

– Je weet wel, het begon in een vrij banale manier – met internet nieuws. Ik keek naar de situatie in Kiev op het einde van 2013. Toen ben ik werkelijk weg gegaan naar Kiev om te zien met mijn eigen ogen zien wat er gaande was daar. En ik realiseerde me dat dat de oorlog begon.

– Toen u terug kwam thuis, vond U uzelf aan de frontlinie. Wat voelt een persoon op zo’n moment, als hij rechtop staat en moet schieten?

– Ik zal het u eerlijk zeggen: er was geen onbevreesdheid of roekeloosheid. Ik ben een gewoon mens. Gewone mensen worden bang. Het is angstig als de kogels over je hoofd fluiten – je hebt dan een groot probleem om op te staan. Degenen die het ervaren hebben, zullen mij begrijpen. De eerste drie stappen zijn de moeilijkste, daarna neemt instinct het over. U heeft vast het goede oude commando gezegde wel eens gehoord: “Niemand, behalve wij”. Je realiseert je dat er niemand is behalve jezelf, en je stormt je naar voren! Met zand tussen je tanden, met gebalde vuist, ga je vooruit, want er is geen andere weg. Iemand moet het doen.

– U noemde angst. Bent u bang om te sterven?

– Nee, ziet u: als je aan de frontlinie staat, wordt de angst voor de dood saai. Slechts één angst blijft over: dat als je wordt gedood, je dan niet kunt slagen in wat je doet. Dit is misschien het belangrijkste gevoel.

– Hoe zit het met het verlies van vrienden en kameraden? Er zijn verschillende soorten van angst, toch ?

– Je lijkt te proberen om de samenstellende delen eruit te lichten. De angst voor het verliezen van vrienden en kameraden, die in de achterhoede zitten – deze angst, integendeel, drijft je om vooruit te gaan, wat er ook gebeurd. Ziet U, hier vervangt de ene angst de andere angst. De taak is geslaagd. De vijand is verslagen. En voor wat betreft de gevolgen – goed, de gevolgen zijn verschillend voor verschillende mensen.

– Herinnert u zich uw eerste slag?

– Ik herinner het me. Het was in de regio Lugansk. Na die strijd ging ik zitten en werd me bewust van iets heel beangstigends. Ik realiseerde me dat de vijand niet zal stoppen, dat het door zal gaan. Echter, kijkend naar de mensen die mij net een half uur eerder probeerden te doden, zag ik hen als dezelfde jonge jongens, 25 jaar oud, misschien een beetje ouder dan mijn eigen zoon, en ik was geschokt door de gedachte dat zij ook slavisch zijn. Toen besefte ik tegen wie wij aan het vechten waren. De gruwel was dat het mogelijk is om die mensen voor de gek te houden, om ze om die manier te bedriegen. Dat was werkelijk een afschuwelijk gevoel. Om eerlijk te zijn, voelde ik medelijden met hen.

– Je droeg een T-shirt van een van de pers-conferenties met het citaat “Bolwerk [“Oplot”- de naam van een Volks-militie eenheid, onder leiding van Zakharchenko] – leef scherp“. Wat betekent ‘leef scherp‘ ? Waar is de Kracht, broeder ? [Dit lijkt een woordgrapje te zijn met ‘Star Wars’: “Where is the Force”.]

– Het ligt in de Waarheid. Allereerst, “scherp leven” is de manier waarop iedere man moeten leven. Ziet U, men kan niet half-zwanger zijn, of een halve man zijn. Een man moet scherp leven. Niet in de zin dat een man een gespierde persoon zou moeten zijn – maar hij moet een mannelijke ruggengraat hebben. Als een persoon een ruggegraat heeft – niet alleen een man, maar een vrouw ook – daan heeft hij uithoudingsvermogen. De conditie is belangrijker dan fysieke kracht, omdat het uithoudingsvermogen elke barrière doorbreekt. Fysieke kracht heeft een bepaalde limiet, maar uithoudingsvermogen is grenzeloos. Deze onbegrensde kracht is het leven zelf. Maar de kracht moet rechtvaardig zijn.

– In Shakhtersk verenigde je de eenheden in één leger. Veel mensen beweren dat het in Shakhtersk was (en niet in Snezhnoye, bijvoorbeeld) dat je de militie mannen hebt geïnspireerd om te vechten… Wat gebeurde er toen?

– Het was een kritiek punt daar in Shakhtersk op dat moment. Nadat de vijand de stad Slavyansk had veroverd, werd Shakhtersk een krachtpunt dat we ons niet konden veroorloven te verliezen. Als we de stad Shakhtersk zouden verliezen en niet in staat zouden zijn om het direct te heroveren, dan zou er nooit een Volksrepubliek Donetsk bestaan hebben als zodanig. De vijand had een kritische hoeveelheid kracht vergaard, alle reserves ingezet, alles wat ze bij elkaar konden krijgen. In de eerste dagen van de Shakhtersk verdediging overtrof de vijand ons tienvoudigd. Onder dergelijke omstandigheden probeerden we om mensen te laten inzien dat soms het terugkrijgen van je vrijheid het enige doel in het leven is. Zelfs door te sterven vecht je voor het leven. Dat wil zeggen, door te sterven kan de richting van het leven veranderen. Dat was de reden waarom ik rechtop ging lopen, niet wegduiken voor het vijandelijke vuur, maar tussen de loopgraven in lopen. Het punt is, als de jongens zien dat de commandant rechtop loopt en niet wegduikt, dan beginnen ze zijn voorbeeld te volgen. Ieder vind de moed in zijn ziel die naar boven moest komen. Het was toen dat ik de moed in hen wekte die zij nu laten zien. Het was nodig, alhoewel ik zelf bang was.

– Wie is denk jij dat de vijand is ?

– Als je doelt de Oekraïense soldaten die aan de andere kant van het front zitten – dat zijn slechts kinderen. Elke keer als ik praat met gevangenen, zien ze de werkelijkheid van de situtie in 2 tot 3 dagen in en veranderen hun gezichtspunt. De echte vijanden zijn de machthebbers, die ons land aanvallen, de huurlingen, de Verenigde Staten van Amerika die het conflict in de Oekraïne geprovoceerd hebben, en het corrupte gespuis dat de naam draagt van de Oekraïense autoriteiten draagt.

– En wat zeggen de gevangenen in het algemeen ?

– Ze zeggen dat ze dachten dat hier alleen apen woonden, dat de stad in puin ligt, en dat wij de laatste overgebleven burgers aan het beroven zijn tussen de rotzooi. Ze dachten dat hier Russische soldaten waren, terroristen, half dronken “gewatteerde jassen” en “Colorado kevers” [exacte betekenis onbekend, nvdv]… Desondanks als ze een mooie stad zien, die is opgeruimd, waarin mensen een wandeling langs de straten maken en de kinderen spelen, dan veranderen ze van gezichtspunt. Aan de andere kant, snapt u, is er ook een ander probleem: wanneer zij hiereen gestuurd worden, wodrt hen verteld dat zij een mijn krijgen en 50 slaven. Dat is waar ze hier voor zijn. Ze hongeren naar land en slaven.

– Op enkele honderden meter afstand van de frontlinie wonen er nog steeds mensen. Hele families weigeren om hun huizen te verlaten.

– Voor u om dit te begrijpen, moet ik U zeggen dat de mentaliteit van mijn landgenoten behoorlijk afwijkt. Margaret Thatcher heeft eens gezegd dat de psychologie van een mijnwerker vergelijkbaar met de psychologie van een soldaat. Beiden riskeren voortdurend hun leven. Dat gevoel is normaal voor deze mensen. Stel je voor dat ik vanmorgen naar een mijn ging – het zou kunnen dat ik nooit zal terugkeren. Je weet alles van gas ontploffing. De laatste was in de Zasyadko mijn. Onze vrouwen en kinderen zien dingen ook in een iets ander licht. We zijn een beetje anders. Kuzbass (kolenmijn bekken in Siberië) bewoners zullen ons begrijpen, de zeevaart zal ons te begrijpen. Dat wil zeggen, mensen die zich realiseren dat de dood altijd slechts op één stap afstand staat. Slechts één golf, één explosie en één kogel scheidt hun leven van het einde. Ze zijn diep van binnen soldaten. En deze psychologie laat niet toe dat zij hun huizen verlaten.

– Volgens de laatste rapporten van de frontlinie, probeert Oekraïne de Minsk overeenkomst te torpederen. Kunt u de bepalingen van het akkoord die worden geschonden door Kiev opsommen ? Wat is het doel dat de Oekraïense autoriteiten nastreven door dergelijke acties?

– Oekraïne probeert het niet alleen, ze zijn aan het vernielen. Alle bepalingen worden geschonden: het wapenstilstand regime, de terugtrekking van zware artillerie, economische kwesties, politieke kwesties. In feite was de overeenkomst van Minsk zoals die werd ondertekend door Poroshenko, bedoeld om ons offensief te beteugeling. Dat wil zeggen, hij probeerde het conflict te verplaatsen van een militaire context naar een politieke dimensie om het te bevriezen, om meer troepen te vergaren, om ze te trainen en bewapenen, enz. Op dit moment is dat proces bijna voltooid. Ze hebben hun krachten geconsolideerd, waardoor zij de Minsk overeenkomst niet langer nodig hebben. Provocaties gaat weer optreden, keer op keer. Uiteindelijk zullen die uitgroeien tot vijandigheden op grote schaal. Tot het moment dat we ze weer vangen in de volgende omcirkeling, zal Kiev de Minsk overeenkomsten niet herkennen.

– Volgens uw instinct, wanneer zal de full-scale vijandelijkheden beginnen?

– Ik als het hoofd van de staat heb toegang tot alle gegevens van inlichtingendiensten die we hebben, en ik moet zeggen dat ze elk moment kunnen beginnen. De krachten en middelen die zij hebben geconsolideerd stellen hen in staat de operationele tactiek taken uit te voeren, maar niet de strategische, natuurlijk, en deze kunnen elk moment starten. Dat werd bewezen door de gebeurtenissen in Maryinka. Niemand verwachtte dat ze een offensief zouden beginnen die nacht. We maakten ons er klaar voor, we voerden een zich ontwikkelende aanval uit. Toch verwachtten wij niet een zo grootschalige aanval. Gedurende de vier dagen van tevoren trachtten zij onze zwakke plekken te vinden en voerden zich ontwikkelende aanvallen uit. We bereiden ons voor. We geconsolideerden de krachten die nodig waren om de vijand ten alle tijden af te slaan. Naar mijn mening verdedigden wij ons grondgebied met vlag en wimpel. We vernielde offensief van de vijand.

– Is het project Novorossia [Nieuw-Rusland] nu bevroren of niet? Sommige politici beschouwen Donetsk en Lugansk als delen van Oekraïne, en dat de volgelingen van het Novorossia idee gaan proberen om hun doel te bereiken met de hulp van een constitutionele hervormingen in Oekraïne. Wat zit er achter dergelijke beweringen, naar uw mening?

– Wij verheugen ons op de uitvoering van dit project en we zullen blijven doen. Degenen die dergelijke beweringen doen hebben het recht op hun eigen visie. U moet zich realiseren dat we dit project opbouwen met onze eigen handen en ervoor betalen met onze eigen bloed, in tegenstelling tot die mensen, die beweren dat het is bevroren, beëindigd of wat dan ook. Voor ons is het één van de belangrijkste doelen waar wij voor vechten. Ik zal je niet nu vertellen hoe het eruit moet komen te zien. Ik zal niet ingaan op de details van onze visie, of speculeren over abstracte begrippen. Ik weet dat het zou moeten bestaan ​​en dat het zal bestaan. Al het overige zal uiteindelijk duidelijk worden, en wij zullen het bespreken zodra dit Novorossia tot stand komt. We zullen bespreken welk grondgebied het zal omvatten, de plannen die het zal implementeren en welke kwesties het zal aanpakken in de politieke context.

– Is Novorossia mogelijk in de samenstelling van de Oekraïne?

– Nee. Ik ben verbaasd over het vermogen van journalisten om citaten uit hun context te rukken. Het is duidelijk dat er politici zijn die recht van spreken hebben, en andere die daar geen recht op hebben. Ik zal niet beweren of ik ergens recht op heb. Ik zal het volgende zeggen: ik zie niet mijzelf nog mij kant van het conflict als een onderdeel van Oekraïne of welk ander land dan ook. Ik zie ons als gelijkwaardige partners. Ja, ik zie ons als goede buren of gewoon buren. Ja, ik zie Novorossia [Novorossia] als een sterke Staat, maar ik zie Novorossia niet in de samenstelling van de Oekraïne. Dat wil zeggen, Novorossia kan bestaan ​​als een getransformeerd Oekraïne. Dat zou zeker kunnen. Ik ben er honderd procent zeker van dat wat in Donetsk is gebeurd ook elk moment kan uitbarsten in Odessa, Kiev, Kharkov, Mukachevo [Transkarpathische regio van Oekraïne]. Ze hebben zich daar al tot de Mikachevo Volksrepubliek uitgeroepen. Besteed aandacht aan wat er gaande is in Lviv. De manier waarop we zullen communiceren met deze Republieken, de afspraken die we met hen zullen maken is een zaak voor de toekomst. Niettemin, vroeg of laat zal het gebeuren. Oekraïne als een staat is aan het einde van zijn mogelijkheden, zoals na de eerste luchtaanvallen op Donetsk en Lugansk duidelijk werd. Alles wat volgde was de lijdensweg van haar Soevereiniteit. Een nieuwe Staat wordt nu geboren – een vrucht van deze kwelling, deze dood van het oude systeem. Wat het zal worden hangt alleen ​van ons af. Echter, op dat moment moeten we er klaar voor zijn; we moeten een sterk leger hebben, goed getraind en gehard door de strijd.

~

Aleksandr Zakharchenko werd geinterviewed door Darina Yevtushenko.

#DPR #AlexanderZakharchenko #LPR #Interview #SouthFront #Russia #USA

South Front Help ons !