Februari staatsgreep 2014: Westerse propaganda

De volgende korte documentaire van een Britse jongeling/kind, is een voorbeeld van westerse propaganda, en een vooringenomen positie voor – nota bene – niets minder dan een staatsgreep tegen een democratisch gekozen regering.

De Oekraïne Crisis: A Documentary (2014)

In deze documentaire wordt gezegd, dat de West Oekraiense bevolking meer welvaart verwachtte van een associatie met de Europese Unie, en daarom de straat op ging in Kiev met brandende barricades, en een democratisch gekozen regering met geweld afzette.

Dat zij hadden moeten wachten op nieuwe verkiezingen zoals dat hoort in een democratie, komt blijkbaar niet op bij het kind dat de documentaire maakte. De schuld van de gewelddadigheden wordt gelegd bij de regering, die niet op de staatsgreep plegende meutes had moeten schieten. De kwestie wie er begon met het geweld, en dat dit volgens verschillende bronnen de staatsgreep plegende meutes waaronder ultra-nationalisten en Nazis zelf waren, wordt gemakshalve genegeerd. Ook wordt in de documentaire het feit genegeerd dat een staatsgreep een daad van oorlog is, en dat een democratische regering het recht heeft zich te verdedigen, ook met moord en massamoord op een staatsgreep plegende meute. Het is in wezen niets anders dan een invasie, en dergelijke wetgeving bestaat al sinds jaar en dag zelfs in het kernland van waaruit deze staatsgrepen gepleegd worden: in Amerika, de Amerikaanse grondwet, met bepalingen tegen een opstand waartegen het leger mag optreden (insurrection.)

De hypocrisie verdiept zich als het over de referenda gaat in de Krim en in Donbass. Het valt de al even jeugdige staatsgreep pleger die in de documentaire aan het woord komt (een meisje van rond de 17 jaar ?) blijkbaar niet op, dat er tenminste Referenda waren in de krim en in Donbass, daar waar in Kiev er geen Referendum was over het vervangen van de Overheid door woedende gewelddadige meutes op straat in plaats van op de volgende verkiezingen te wachten. Wel wordt eerlijk gezegd dat de Krim altijd Russisch is geweest, en door rare besluiten van Rusland bij provincie Oekraïne is ingedeeld, en dat de mensen in de Krim door de Oekraiense regering werden onderdrukt en dus alle reden hadden – ook buiten de gewelddadige Amerikaanse staatsgreep om – om terug te keren naar het moederland Rusland. Wat weer genegeerd wordt in de documentaire, is het feit dat Russische troepen altijd al de Krim aanwezig waren: dat was al een oude afspraak. Het is een feit dat deze troepen de lokale bevolking op de Krim steunden tegen de staatsgreep in Kiev. Dat het Referendum op de Krim een Russische aansluiting wenste, kan dus niemand echt verbazen gezien het verleden en de situatie op dat moment. Derhalve lijkt het Referendum, zelfs als het zou zijn gemanipuleerd wat natuurlijk altijd mogelijk is, een betrouwbaar beeld gegeven te hebben van de algemene volksmening op de Krim. Desalnietemin moet de aansluiting van Krim toch een “annexatie” door Rusland heten, in deze documentaire.

Over Donbass wordt hier gezegd dat er maar 24% opkomst voor het Referendum was. Dit wordt tegengesproken door andere bronnen, zoals South Front, en ook fotos van lange rijen voor de stemlokalen in Donbass (zie: Referendum onafhankelijkheid 11 mei 2014). Het feit dat de opstand in Donbass het volhoudt tegen de Euro-maidan Staatsgreep plegers in Kiev en het hele leger van Oekraïne en buitenlandse huurlingen, zegt ondanks humanitaire steun van Rusland ook iets over de volkswil in Donbass, en dus over de geloofwaardigheid van het Referendum waarin zij zich wensten af te scheiden van de staatsgreep plegers uit West Oekraïne.

Opmerkelijk genoeg geeft de documentaire toe dat de meerderheid van de mensen in Donbass een innige band met Rusland willen, of zelfs weer onderdeel worden van Rusland. Desalnietemin is dat feit blijkbaar niet genoeg om het Referendum met dezelfde uitslag dus serieus te nemen: het Referendum was niet eerlijk en open (!). (Prachtig om te zien hoe ze zichzelf klem praten in hun eigen chaotische denken, waaraan we dus mooi kunnen zien hoe het wel zit.)

Hier kan een discussie over feiten ook veranderen in een discussie over welke basisprincipes van democratie men wil hanteren. Is de Krim en Donbass nu eenmaal van Kiev, wat de mensen die daar wonen er ook van vinden, zoals de vrouw in deze korte documentaire zegt ? Volgens die regel had Nederland bijvoorbeeld zich nooit middels een Opstand mogen afscheiden van Spanje. De andere ideologische mening zou zijn dat het land toebehoord aan wie daar wonen, die zich naar eigen wens zouden mogen afscheiden en een eigen nieuw land beginnen op hun eigen territorium.

De documentaire beschuldigt Rusland ervan om wapens te hebben gegeven aan de mensen van Donbass, iets wat nooit bewezen is. Er wordt daarna gezegd dat Oekraïne na al het geweld van de pro-Europese Unie staatsgreep plegers in Kiev, ineens een veel pro-Europeser verkiezingsuitslag te zien liet geven. Het is echter waarschijnlijker, en wordt ondersteund door de berichten hierover, dat het geweld van de Euro-maidan staatsgreepplegers zich na de staatsgreep heeft verlegd naar het opjagen van diegenen die het niet met de staatsgreep eens waren. Door politieke repressie en bloedvergieten is de politieke mening van de pro-Russische helft van Oekraïne onderdrukt. Sindsdien zijn vele politici, journalisten en anderen vermoord door de Euromaidan rebellen regering in Kiev (zie: Anti-Euromaidan rebellen politicus vermoord in Kiev, Euromaidan Terreur regeert Oekraïne).

De documentaire gaat verder met de MH17 ramp, die “bij de Russische grens” is neergehaald. Het feit dat dit juist direct op de primaire aanvalsrichting bij Debaltsevo was van de Oekraiense aanval, wordt niet genoemd (zie: De Debaltsevo Omcirkeling). Rusland zou “zo werd gezegd” de wapens voor het neerschieten van het vliegtuig aan de “rebellen” (Milities van Donbass) gegeven hebben, en “daarom” werd een sancties regime afgekondigt tegen Rusland. De twijfel over deze voorgestelde gang van zaken wordt genegeerd. Het wordt daarna beweerd dat beide kanten tot grote misdaden zijn overgegaan, alhoewel daar niets over bekend is van de kant van de Milities van Donbass. De slachtpartij in Odessa 2 mei wordt niet eens genoemd, terwijl dat de dag was dat de vijandigheden begonnen in Slavyansk (group Igor ‘Strelkov’ met politieke vluchtelingen uit heel Oekraïne en samen met de bevolking van Slayvansk) en Odessa (waar er allerlei straatgevechten waren met pro-Russische en Russische vlag voerende burgers van Oekraïne). Hoe de slachtpartij bij het Odessa vakbondshuis geen onderdeel kan zijn van het verhaal van de staatsgreep en burgeroorlog in Oekraïne, is moeilijk te zien. Deze misdaad schokte de wereld – althands voor hen die wisten wat de westerse massa media verzweeg.

Jongeling vind gedrag eigen President “onaanvaardbaar,” gaat over tot plegen gewelddadige staatsgreep.

Het is stuitend om te zien hoe jeugdig de staatsgreep plegers in Kiev vaak waren, kinderen die op school thuis horen en niets van wereld begrijpen, waardoor zij zo gevoelig zijn voor propaganda.

De ene is nog jonger dan de andere. Dit meisje is een 16 jarige op het moment van de documentaire, wordt gemeld.

*

Gelukkig eindigt de documentaire wel met de stem van de rede, dat Oekraïne geen oorlogszone zou moeten zijn tussen Rusland en de rest van Europa. Alhoewel op punten de documentaire niet objectief lijkt, en de kernfout maakt een staatsgreep tegen een gekozen regering in een land met een min of meer werkend kiesstelsel niet af te keuren, kunnen deze Britten het blijkbaar toch niet laten een aantal belangrijke feiten te presenteren, zoals wat de mening is van de bevolking op de Krim en in Donbass. Voor een zo jeugdige film maker, in een samenleving die wordt overspoelt door de anti-Russische en anti-Novorossische propaganda, heeft hij het toch relatief goed gedaan. Het is aan de volwassenen om door de fouten heen te kijken, iets wat met sommige vormen van westerse propaganda helemaal niet meer mogelijk is, omdat het daar aan elke feitelijkheid ontbreekt. Dus: goed gedaan, voor een gehersenspoeld westers kind.

Uiteraard zijn kinderen in de politiek niet meer dan een wapen voor de ouderen die hen hersenspoelen en aansturen. Eerlijk is eerlijk, er deden ook een hoop volwassenen en zelfs ouderen mee met de bloedige staatsgreep. Hebben deze lafaards hun eigen kinderen aan de frontlinie gezet, of hebben zij hun kinderen niet weten op te voeden en buiten dit soort geweld veilig thuis weten te houden. Kinderen horen niet in de politiek, en al helemaal niet op straat tijdens staatsgrepen en burgeroorlogen.

---

Noten:

Zie ook: De februari 2014 staatsgreep in Oekraine ~ Deel 1: voorgeschiedenis. Over ouderdom gesproken, wie zijn de oude mannen achter deze twee jeugdige Oekraiense vrouwen ? De twee Amerikaanse oude mannen Soros en Zbigniev Brezinski (zie: VS Oligarch zegt zijn stichting medepleger staatsgreep Oekraïne, Obama wil Europa tegen Rusland gebruiken).

P.S.

Separatisme of Imperium ?

Wat is het juiste antwoord op de vraag of Separatisme een Recht behoort te zijn, of bestreden moet worden met dodelijk geweld ? Het antwoord is vrij eenvoudig: in een Democratie regeert de helft plus 1, daar is niet onder uit te komen. De helft plus 1 zou dus kunnen besluiten om de andere helft als slaaf te verkopen. Zelfs als er geen democratie heerst, is er nog de “democratie” van die groep die groot genoeg en effectief genoeg de andere groep(en) weet te onderdrukken. De oplossing hiervoor is dat het recht op Separatisme intrinsiek hoort bij een Democratische Rechtstaat, zonder welke het geen protocollair sluitende democratie kent omdat er dan immers een mogelijkheid dreigt dat een groep zich met geweld moet verdedigen tegen een meerderheidsbesluit. Het zich moeten verdedigen tegen een meerderheidsbesluit en over te gaan tot het oprichten van een nieuwe staat, is vergelijkbaar met het plegen van een lokale Staatsgreep, als de staat van waar men zich wil afscheiden het recht op Soevereine zelfbeschikking voor groepen niet erkent en tot geweld over gaat.

Er is ook een tweede belangrijk inzicht dat de meeste mensen ten enenmale ontbreekt: hoe groter een Staat, hoe groter de problemen, hoe verder de regering van het volk af zit, hoe lastiger men van de corruptie in de top afkomt, enzovoorts. Hoe kleiner de Staat, hoe meer inhoud de democratie heeft. Dit is dus een effect dat het recht op Separatisme onderstreept, omdat Separatisme immers van grote Staten kleinere Staten maakt. Het recht op Separatisme is een noodzakelijk balancerend principe ten opzichte van het recht op samenvoeging / fusie. Als er geen Recht op Separatisme bestaat maar wel een recht op samenvoeging, dan zit straks de hele wereld onder 1 regering, en zal waarschijnlijk een grote burgeroorlog tegen deze machtskliek uitbreken omdat het de meest corrupte regering uit de geschiedenis der mensheid zal dreigen te worden, omdat nog nooit een regering zo ver afstond van de bevolking.

Men zou kunnen stellen dat het gebrek aan democratisch inzicht omtrent het recht op Separatisme, de oorzaak is van de burgeroorlog in Oekraïne, en vele andere burgeroorlogen in de geschiedenis der mensheid ~ waaronder de burgeroorlog van de Nederlanden tegen de Spaanse Inquisitie.

Een staatsgreep tegen de grootte van het land, waardoor de geographische en democratische samenstelling veranderdt, en waarna de democratie en rechtstaat voortduurt of zich verdiept, kan dus legitiem zijn. De verkiezingen kunnen immers geblokkeerd worden door te grote meerderheden, die na de staatsgreep buiten het land vallen. Dit is in feite precies wat Donbass heeft gedaan, alhoewel dat in antwoord was op de kort daarvoor gepleegde Staatsgreep. Een staatsgreep plegen in een land waar het kiesstelsel redelijk werkt, waar het kiesstelsel zelf dus niet het probleem is, en waarmee de samenstelling en grootte van het land niet gewijzigd wordt, is een staatsgreep tegen de democratie zelf en derhalve niet legitiem. Dit is wat de Euro-maidan rebellen hebben gedaan. Zij doen niet aan Separatisme, en hebben derhalve geen recht op (lokale) staatsgrepen (als uiterste redmiddel). Zij willen juist Oekraïne behouden in de huidige samenstelling. Dan hadden zij op de verkiezingen moeten wachten, immers als de democratie voort zou duren na de staatsgreep dan komen er toch ook weer nieuwe verkiezingen. Wat voor legitiem nut kan het plegen van een staatsgreep dan hebben ? Dat was dan ook niet het doel van de staatsgreep in Kiev door de Euro-maidan. Het doel was om de democratie te beëindigen, en daarna per terreur te regeren.

Ironisch genoeg betekend dit dat de enige legitimiteit die de staatsgreep in Kiev achteraf zou kunnen hebben, het veranderen van de samenstelling van Oekraïne is door bijvoorbeeld het Separatisme van Donbass en de Krim. (Voor sommigen kan dit goedpraterij achteraf lijken, maar in dit geval had ondergetekende deze principes van separatisme al jaren voor de Euro-maidan lang uitgewerkt in een grondwetvoorstel op http://www.law4.org http://www.law4.org/law.html#territory.) In plaats daarvan heeft Kiev van Separatisme een criminele ideologie gemaakt, en inderdaad de binnenlandse democratie in moord gesmoord. Dit alles lijkt natuurlijk prachtig voor diegenen die hun programma nu uitgevoerd zien, en die al te makkelijk hen die het daar niet mee eens zijn ziet als lastpakken, criminelen, en verraders agenten die de kogel verdienen. Want, hoe zouden de Euro-maidan rebellen het bij het verkeerde einde kunnen hebben, of een visie hebben die niet iedereen even geweldig vindt ?! De arrogantie van het westerse Imperium viert dus hoogtij, in een orgie van bloed, corruptie, stompzinnigheid en algehele ellende.

Een bloeddorstige staatsgreep door knappe jonge democratie lievende vrouwen van Oekraine ? Of het smerige bloedvergieten door deze twee beroepscriminelen en door de wol geverfde Imperialisten.

South Front Help ons !